De organisatie van de vluchten vanuit het basiskamp op Union Glacier blijkt een delicate zaak te zijn. Het is op zich al een hele planning om de klimmers voor Mt Vinson, de drop-offs voor last-degreeskiers en de vluchten van en naar de Zuidpool te regelen. Daarbij komt dan nog dat dit alles heel afhankelijk is van het weer. Het resultaat is dat je vooral veel geduld moet hebben en wachten, wachten en wachten. Ook deze morgen was het weer van dat. We waren al vroeg uit de veren want voor het ontbijt moesten we vertrekkensklaar staan want we zouden om 9u30 uitvliegen. Ook deze keer was het weer de spelbreker. Daarbij komt dan nog dat Sheryl en Nikki om persoonlijke redenen hebben moeten afhaken. Uiteindelijk wordt het vliegtuig na de lunch geladen. Het toestel is een DC-3, gebouwd in 1942. In 2006 kreeg het een volledige upgrade en werden de oorspronkelijke motoren vervangen door turbinemotoren. We stijgen op om 14u30. Het eerste deel van de vlucht zien we het Ellsworth-gebergte in slow-motion onder ons passeren, en dan duiken we voor een lange tijd de wolken in. Als het opklaart krijgen we uitzicht op de eindeloze sneeuwvlakte. Rond 18 uur werd een eerste team skiërs op het ijs gedropt. Zowel de landing in de diepe sneeuw, als het terug opstijgen was best spannend. Rond 18u45 worden wij op het Zuidpoolplateau afgezet. We bevinden ons op 3038m hoogte, positie S8958.74 W7553.00, Het is best koud, -26, het waait wat en er is een waterachtig zonnetje. Rondom ons strekt zich de eindeloze sneeuwvlakte uit. Verder is er niets anders te zien dan sneeuw, tot op de plaats waar de lucht en het landschap elkaar raken. We laden onze sledes en vertrekken naar het zuiden, naar ons doel, de Zuidpool. We skiën nog een tweetal uur voor we ons eerste kamp opzetten. Positie: S8901.417 W07509.495
Geen opmerkingen:
Een reactie posten